05/06/11

VERBOS CON ALTERNANCIA (capítulo I): ela segue ou ela *sigue?


A lingua galega posúe unha serie de verbos que presentan alternacia vocálica no Presente de indicativo. Vexamos como se conxuga o Presente de indicativo do verbo seguir: eu sigo, ti segues, el/ela/vostede segue, nós seguimos, vós seguides, eles/elas/vostedes seguen. Con todo, para algúns falantes esta conxugación, presente no galego estándar, convive con outra que presenta un predominio da vogal -i- (por exemplo, ti *sigues, el/ela/vostede *sigue... eles/elas/vostedes *siguen), da cal debemos fuxir cando queiramos empregar a lingua con corrección.


Do mesmo xeito que se conxuga o Presente de indicativo de seguir, tamén se conxugan outros catro verbos máis, que son: mentir, ferir, sentir e servir (e por suposto, os seus derivados: malferir, consentir...). Polo tanto, temos que conxugar: eu minto, ti mentes, el/ela/vostede mente, nós mentimos, vós mentides, eles/elas/vostedes menten; eu firo, ti feres, el/ela/vostede fere, nós ferimos, vós ferides, eles/elas/vostedes feren; eu sinto, ti sentes, el/ela/vostede sente, nós sentimos, vós sentides, eles/elas/vostedes senten; e eu sirvo, ti serves, el/ela/vostede serve, nós servimos, vós servides, eles/elas/vostedes serven.


Ollo! porque o Imperativo é: sigue ti, seguide vós; minte ti, mentide vós; fire ti, feride vós; sinte ti, sentide vós e sirve ti, servide vós. Leva precisamente a vogal -i- para distinguirse da segunda persoa singular do Presente de indicativo.


Habemos seguir estudando outros verbos que presentan alternancia vocálica!





2 comentarios:

Anónimo dixo...

Moi guai, e moi práctico para repasar. Graciñas, Raquel!

signos de puntuación dixo...

Haberá segunda parte!